Etykieta to tradycyjny zespół zachowań obowiązujący w szkołach sztuk walki. Etykieta w chińskich sztukach walki
nie różni się specjalnie od zachowań np. w szkołach tradycyjnego karate. Etykieta pozwala nie tylko utrzymać porządek
w grupie ale przede wszystkim przekłada się na bezpieczeństwo osób współćwiczących.
Rzeczy źle wykonane mogą grozić kontuzją własną lub cudzą, dlatego trzeba schować w kieszeń własne ambicje,
chęć współzawodnictwa w trakcie treningu, zaprzestać wygłupów i słuchać poleceń instruktora.
Zasady etykiety dotyczą również instruktora zamykając się w pojęciach jak: zrozumienie, cierpliwość, przyjazność,
życzliwość, pokora. Grand Master Leung Ting zwykł mawiać: „ twojego ucznia nie interesuje jak mocne są twoje
techniki, on jest zainteresowany tym, czy jesteś go wstanie tego nauczyć”.
Yip Man Code of Conduct.
1 Pełna informacja o stanie zdrowia
Do szkół kung fu trafiają osoby w różnym wieku, po różnych urazach sportowych, przebytych chorobach. Prośba
- o przekazanie pełnej informacji do instruktor. To nic wstydliwego, nie każda kontuzja, czy choroba wyklucza
z uprawiania sportu, jednak np. chore wiązadło lub staw może w przyszłości wywołać poważniejsze komplikacje.
2 Informacja o wcześniejszej aktywności sportowej
Jak wyżej - każda osoba jest inna i im więcej informacji, tym łatwiej jest dopasować program zajęć do danej osoby,
czy ustawić daną osobę z osobą współćwiczącą.
3 Ukłon.
To wyraz szacunku i oddanie honoru drugiej osobie. Wchodząc na salę kłaniamy się by oddać, szacunek miejscu
i osobom, z którymi będziemy ćwiczyć. Ukłon oddajemy również w kierunku portretów naszych mistrzów. Jest to forma
podziękowania za techniki i wiedzę jaką odziedziczyliśmy. Pamiętaj - ukłonem dziękujemy również za korektę techniki
przez osobę prowadzącą, mistrza, instruktora, asystentkę lub straszą stopniem klubową koleżankę.
4 Postawa
Nasza postawa, mowa ciała, to najlepszy wyraz tego co myślimy w danym momencie. Warto więc zwracać i na to
swoją uwagę. Dlatego staramy się nie krzyżować rąk w rozmowie z osobą starszą stopniem, nie podpierać się
i nie zwracać na sposób amerykański "(hey you)!". O naszym stosunku do WT świadczy również to, czy jesteśmy
punktualni. Spóźniając się zaburzasz rytm zajęć, przeszkadzasz osobie prowadzącej, koleżankom, kolegom, wpływasz
na "postrzeganie dyscypliny" jako coś podważalnego i umownego.
5 Bezpieczeństwo
Niezależnie więc od sposobu jak ćwiczymy należy pamiętać, że wiedza, którą zdobywamy jest niebezpiecznym
narzędziem. Technika pozornie lekko wykonana, która trafi w czuły punkt osoby współćwiczącej, może wyrządzić jej
krzywdę lub zakończyć się kontuzją. Dlatego ćwiczmy z głową i wykonujmy dokładnie polecenia i ABSOLUTNIE
NIE ZMIENIAJMY APLIKACJI w trakcie jej trwania. To plus emocje, to najczęstsze przyczyny kontuzji. Absolutnie
nie wolno jest również ćwiczyć pod wpływem środków odurzających, czy alkoholu. Naruszenie tej zasady wiąże się
z natychmiastowym wyrzuceniem z klubu. Nie ćwiczmy również żując gumę, czy z cukierkiem w ustach - może to
grozić zachłyśnięciem, czy zadławieniem.
6 Życzliwość i pokora
Chodząc na zajęcia regularnie masz szanse poznać styl bardzo szybko. Staraj się jednak zapamiętać swoją pierwszą
lekcję, gdy nosiłaś białą koszulkę i służyć pomocą osobom początkującym. Prawdziwy mistrz jest osobą skromną
i życzliwą, zaś swoje prawdziwe techniki ma ukryte w rękawie dla prawdziwego przeciwnika. Dlatego pamiętaj, nigdy
również nie lekceważ instruktora. To co pokazuje na zajęciach, to wierzchołek góry lodowej, adekwatny do Twojego
stopnia w kung fu. Nigdy też nie stosuj swojej przewagi technicznej w trakcie ćwiczeń na osobach niższych stopniem.
To najgłupszy ze sposobów do pompowania własnego ego dający obraz, że nie rozumiesz po co ćwiczysz Wing Tsun.
7 Cierpliwość.
Przychodząc do szkoły sztuk walki bardzo często liczymy na szybki rozwój i poznanie poszczególnych technik.
Wiele osób niesie w sobie słomiany zapał nie przyjmując do wiadomości, że dobre poznanie danej techniki wiąże
się z wielokrotnym jej powtórzeniem, tak by "wdrukowała się na stałe" w nasz system nerwowy. Każdy ma inny talent
ruchowy, każdy ma więc inną prędkość uczenia się. To normalne, bo każdy ma swoją ścieżkę kung fu. Dlatego nie
złość się na siebie gdy coś ci nie wychodzi. Czasem być może potrzeba więcej czasu i pracy by czegoś się nauczyć.
Wing Tsun jest stylem specyficznym opartym o koordynację ruchową rąk i nóg. To nie zawsze jest łatwe. Na drugiej
osi uczniów są osoby utalentowane, które zadają mnóstwo pytań, próbują zaskoczyć współćwiczące. Poczekaj
i zaufaj swojej instruktor. Oceniając twoje ruchy, określi moment kiedy poznasz nową partię materiału. Na wiele
twoich pytań poznasz odpowiedź ucząc się kolejnych form (Siu Nim Tao, Chum Kiu, Biu Jee), sekcji z nimi
związanych oraz kolejnych aplikacji.
8 Lojalność
W dawnych czasach uczeń wybierał swojego ucznia na całe życie. Często wiązało się to z próbami jakim był
poddawany uczeń, stojąc np. pod drzwiami domu swojego mistrza przez tydzień. W dzisiejszych czasach nikt tego
nie oczekuje. Zmieniły się też struktury klubów. Zamiast 3 uczniów powstają szkoły liczące 20 - 50 osób. To wpływa
na pewno na relacje między mistrzem, a uczniem. Trudno jest ocenić osobę, którą widzi się dwa razy w tygodniu,
trudno jest domyśleć się co siedzi w głowie naszego mistrza i jaką nam wyznaczył ścieżkę rozwoju. Dlatego jedną
z reguł jest okres przygotowawczy, który zawiera się między 1 - 4 stopniem uczniowskim. Dopiero powyżej możesz
starać się, by instruktor przyjęła Cię na swoją prywatną uczennicę. Ten fakt wiąże się ze zindywidualizowaniem
programu i lekcjami prywatnymi, na których poznajesz zaawansowane techniki Wing Tsun oraz sekcje.
Lojalność to także miesięczne opłaty za treningi, dzięki którym możemy ćwiczyć tu gdzie teraz. To również posiadanie
opłaconej legitymacji członkowskiej, przestrzeganie zasad naszego dres kodu (biała koszulka i czarne spodnie -
kolory ucznia), czy dobre wyrażanie się o szkole, stylu, instruktor prowadzącej zajęcia, klubowych koleżankach,
czy innych szkołach Wing Tsun w Polsce. Jesteśmy jedną rodziną - pamiętaj o tym!
9 Możliwości rozwoju..
Nauka Wing Tsun podzielona jest na poszczególne partie materiału związane z poszczególnymi formami i sekcjami.
To, czy uczennica przyswoiła dany materiał jest weryfikowane przez Instruktor oraz w trakcie Seminariów
Uczniowskich prowadzonych przez Szefa Wschodnio Europejskiego Stowarzyszenia Wing Tsun - Sikunga Norberta
Madaya (9st. mistrzowski). Wówczas przed niezależnymi komisjami złożonymi z instruktorów z polskich
i zagranicznych klubów możemy sprawdzić na ile potrafimy posługiwać się naszymi technikami. Egzaminów nie
należy się bać. Egzaminujący starają się zwrócić uwagę na to co powinnyśmy jeszcze dopracować. Każdy egzamin
wiąże się z przyznaniem kolejnego stopnia, otrzymaniem dyplomu. Po czwartym stopniu uczniowskim (żółty kwiatek)
zaczynasz swoją przygodę z kolejną formą i poznajesz nowy materiał Chum Kiu. Po 8 stopniu (fioletowy kwiatek)
rozpoczynasz swoją przygodę z nauką sekcji Chisao. Oczywiście twój nauczyciel może zadecydować iż pewne
rzeczy zaczniesz poznawać wcześniej. Zachowaj to dla siebie, to dowód zaufania i wielkie wyróżnienie..
Możliwości podejścia do egzaminu uczennica ma kilka razy w roku. Są to dwa Duże Seminaria Uczniowskie -
Jesiennei Wiosenne, obozy i seminaria - Letni Obóz we Władysławowie, Zimowy w Zakopanym, Letni
Międzynarodowy w Kecskemet. Istnieje również możliwość przyznania stopnia - np. w szczególnie zaawansowanym
seminarium prowadzonym przez Sikunga Norberta Madaya, czy w trakcie wizyty naszego Grand Mastera - SiJo
Leung Tinga z Hong Kongu. W sytuacji wyjątkowej egzamin można przejść również przed instruktor prowadzącą.
Instruktor może także zorganizować wewnętrzne egzaminy wiążące się z oceną, dopuszczeniem, czy sugestią
podejścia do egzaminu na seminarium. Pamiętaj - udział w seminarium i obozie wiąże się z posiadaniem opłaconej
Legitymacji Wing Tsun!
10 Strój
Stroje w, których ćwiczymy Wing Tsun nie są tradycyjnymi, historycznymi strojami kung fu nawiązującymi do
klasztoru Shaolin. Zostały zaprojektowane wspólnie przez Grand Mastera Leung Tinga i Wielkiego Mistrza Yip
Mana. Wiązało się to z powstaniem pierwszego stowarzyszenia - Ving Tsun Atlethic Association. Przełom lat
60/70 to prawdziwy bum w rozwoju szkół dalekowschodnich sztuk walki. Mistrzowie dostrzegli potrzebę
odróżnienia strojów wing tsun od innych styli kung fu, karate i judo. W wypadku strojów uczniowskich
postawiono na maksymalną prostotę. Stroje mistrzowskie z charakterystycznym węzłem i kolorowymi paskami
stał się w późniejszym czasie wyróżnikiem dla licencjonowanych szkół Wing Tsun według przekazu Leung
Tinga. Projekt strojów chroniony jest patentem i wiąże się z marką Leung Ting.
Pierwszy raz można zobaczyć współczesne stroje Wing Tsun na zdjęciach z pokazu w Babtist University w 1969r.
Stroje i potrzebne akcesoria można zamówić u instruktor w klubie, po zebraniu większego zamówienia stroje
sprowadzamy z siedziby Stowarzyszenia na Węgrzech.
